15 Şubat 2011 Salı

Hiç bir şey için geç değilmidir acaba?

Kızım doğduğundan beri diye başlayacağım, çünkü çok şükürki ona hamileyken onu beklerkenki yolculuğumu yazdığım bir günlüğümüz var, ama sonrası onun doğumunla beraber başlayan maceramızın bir günlüğü ne yazıkki şu ana kadar olmadı, hep ertelendi ne yazıkki.hep bir mazaretim oldu.Ay daha yeni doğum yaptım biraz daha toparlanalım öyle yazarım diye, sonra şu gaz sancıları dönemini atlatalım öyle derken bu ay az kilo aldı bir dahaki ay daha fazla alsın öyle yazarım, hasta oldu hele bir iyileşsin öyle, şu diş çıkarma huysuzluğu bir geçsin nasılsa yazarım, önce ilk yaşgünü partimizi yapalım, ne çok işimiz var diye, ha yazdım ha yazıyorum diye diye kocaman yirmialtı ay geçti, kızım önce emekledi sonra yürüdü derken ilk dişini çıkardı,ardından ilk kelimelerini duyurdu, ikinci yaşgününü kutladı, ardından hep beraber geçirdiğimiz üçüncü yılbaşı, en nihayetinde üç kişilik bir aile olarak dün geçirdiğimiz sevgililer günü, kızım yarın tam tamına yirmi altı aylık yaşamımızdaki üçüncü senesi, ve birden benim anneliğimin üçüncü senesinde kafama dank etti, dahada doğrusu hayat bana dediki, ölümün yaşı yok, genç olmana bakmaz, bebeğin olmasınada, eğer gelecekse gelir dedi, işte o zaman kafama dank etti zaten ya, eğer ben olaki erken gitmek zorunda kalırsam ne olur beni kim anlatır kızıma, kızım beni nasıl tanır,ya ben nasıl anlatırım kendimden sonra kendimi kızıma, evet arkamda babası kalır, evet benide anlatır, ama ben anlatamamki,  o yüzden önce aldım elime kağıdı kalemi, oda yetmedi devir bilgisayar devri ya, yap bir blog kızına dedi ben bana, eğer yıllar sonra sen olmazsan kızın okusun seni senin kelimelerinle, yada dahada iyisi yıllar sonra beraber okuyalım ve kızım bana desinki anne nerede ilk yirmialtı ayım, niye daha önce yazmadın acaba diyorum ilk yirmi altı ayını yazmadığım için özür dilerim canım ama hiç bir şey için geç değildir, çokda geç kalmadım sayılırmı derim yoksa, kızım haklısın hayattaki ilk iki yılını yazmayı  ıskaladığım için özür dilerim mi derim, belkide kızım der anne asla geç değildir, bir yerden başladınya,